Wśród licznych ptaków spotykanych w wierzeniach różnych kultur, na czele z krukami, pojawiają się również inne gatunki. Należą do nich między innymi sokoły, cenione za swoje piękno i drapieżność. Symbolizował waleczność i wojowniczą duszę. Identyfikowali się z nim wojownicy , a w starożytnym Egipcie uznawany był za wcielenie boga Horusa. Mógł oznaczać sprawność i bezwzględność, ze względu na jego umiejętności łowieckie. Sokoły są także kojarzone z bardzo dobrym wzrokiem, rycerskością i powrotami.
Największymi rywalami sokołów są jastrzębie, które przede wszystkim symbolizują lojalność. Uważa się, że wybierają partnerów na cale życie i zdolne są do prawdziwej miłości, bycia wsparciem i ochroną dla drugiej połówki. Znaną cechą jastrzębia jest to, że nie przegapia danej mu okazji i stawia czoła przeciwnościom losu. Może być także symbolem nieba i słońca, podobnie jak kojarzeni z nim bogowie.
Symbolika sów kryje w sobie znacznie więcej. W Słowiańskich wierzeniach symbolizowała śmierć i nieszczęście, a jej pojawienie się było złym omenem. Traktowano je jak pochodzące z zaświatów i balansujące na krawędzi życia i śmierci oraz dnia i nocy. Być może aby zmniejszyć strach przed sowami, wyśmiewano je. Wytykano im ułomności względem innych gatunków – głównie sokołów (sowa sokoła urodzić nie zdoła).
Co ciekawe, sowy budziły też wiele pozytywnych odczuć. Symbolizowały nadejście zmian i właściwy osąd, ale przede wszystkim mądrość, wiedzę i inteligencję. Pochodzenie tego porównania może być zupełnie zaskakujące. Sowy często przebywały w bibliotekach, aby polować na gryzonie, które mogły zaszkodzić woluminom. Z czasem zaczęto łączyć ich obecność z wiedzą dostępną w bibliotekach…
Grafika w nagłówku przedstawia fragment obrazu Leona Wyczółkowskiego “Sowa”.