Runy

Dostępne w naszej ofercie, inspirowane znaczeniem run nordyckich ozdoby są niezwykle atrakcyjne wizualnie i mają zapewnić wsparcie na wielu płaszczyznach. W szerokiej ofercie znajduje się biżuteria w postaci kolczyków, breloków, pin, koralików, zawieszek, bransolet, pierścieni czy łańcuchów. Każdy wyrób został wykonany z wyjątkową starannością i z jakościowych surowców.

Czym są runy?

Alfabet runiczny, czyli runy, to forma pisma używanego przez ludy germańskie, zanim to zostało wyparte przez łacińskie. Najstarsze zapisy runiczne pochodzą z II wieku n.e. i odnaleziono je na terenie Danii i Norwegii. Zostały wyryte m.in. na tabliczkach, mieczach, grotach, grzebieniach, sprzączkach i biżuterii. Kilka zapisów run nordyckich odkryto również w Polsce ‒ pochodzą z III w. n.e.

Runy, zarówno nordyckie, jak i inne ich odmiany, były stosowane przede wszystkim do umieszczania krótkich inskrypcji wyrytych w drewnie, metalu (w tym na biżuterii) czy na kamieniach runicznych. Takiemu zapisowi sprzyjał kształt liter tego alfabetu. Poszczególne znaki runiczne, oprócz ich znaczenia fonetycznego, miały także przypisane dodatkowe, słowne ‒ np. runa þ (th) oznaczała þurisaz (olbrzym). Sam termin „runa” tłumaczy się jako sekret lub tajemnica.

Dzięki trwałemu charakterowi materiałów, na których wykonywano runiczne inskrypcje, zachowało się sporo przykładów ich zastosowania ‒ w formie biżuterii, broni i monet lub też słynnych kamieni runicznych (powstałych w większości między III a XI wiekiem n. e.). W sumie znaleziono około 6,5 tysiąca inskrypcji. Na obszarze dzisiejszych Niemiec odkryto przede wszystkim biżuterię ‒ m.in. kunsztownie wykonane fibule, sprzączki od pasków, pierścienie, a nawet dekoracje z bursztynu. Runiczne inskrypcje odnaleziono też na licznych brakteatach, czyli jednostronnie bitych monetach oraz grotach od włóczni i mieczach ‒ pokrytych inskrypcjami z prośbami o pomyślność w boju skierowanych do bóstw.

Skąd się wzięły znaki runiczne?

Jest kilka teorii na ten temat. Według wierzeń nordyckich runy zostały podarowane ludziom przez boga wojny Odyna lub przez wszystkowiedzącego strażnika Heimdallra. Inna, bardziej naukowa hipoteza mówi, że runy są wzorowane na alfabecie północnoetruskim lub pochodzą z wielu różnych pism północnych Włoch i regionu alpejskiego (IV do I wieku p.n.e.). Wszystkie te zbiory znaków, podobnie jak łaciński, są same w sobie potomkami zachodniego greckiego (poprzez greckie wpływy kulturowe poprzez kupców i kolonie we Włoszech od VII wieku p.n.e.).