W niemalże każdej mitologii pojawia się postać najwyższego Boga, ojca innych bóstw, władającego światem. W mitologii skandynawskiej to miejsce zajmuje Odyn, bóg wojny, mądrości, poezji i magii.
Odyn, wraz ze swoimi braćmi, był współtwórcą świata oraz, według niektórych legend, również człowieka. Spłodził również wielu innych bogów, znanych w mitologii nordyckiej. Z boginią Frigg, która była jego małżonką, miał syna Baldura, niezwykle urodziwego i ukochanego przez większość innych bóstw. Do potomstwa Odyna zalicza się również Thora, boga burzy i Bragiego, boga poezji.
Jedną z ważniejszych cech Odyna jest jego mądrość. Zawdzięczał ją swojej szczególnej ofierze, mianowicie przez dziewięć dni wisiał na drzewie Yggdrasil, przebity własną włócznią. Dzięki temu nauczył się osiemnastu magicznych pieśni oraz dwudziestu czterech run. Następnie poświęcił jedno oko, w zamian za możliwość napicia się ze studni wiedzy. Dodatkowym źródłem mądrości Odyna była para kruków – Hugin oraz Munin, a także para wilków – Freki i Geri. Zwierzęta te codzienne podróżują po świecie, zbierając informacje dla swojego pana. Co wieczór wracają do bóstwa, aby przekazać mu zdobytą wiedzę.
Odyn był opiekunem wojowników, wobec czego cechowała go gwałtowność, ale również spryt i przebiegłość na polu bitwy. Był przywódcą armii poległych wojowników, czekających w Walhalli. Według legend o Ragnaroku, oczekiwali oni na ostatnią bitwę końca świata. Z tą historią wiąże się jeden z symboli przypisywanych Odynowi – Valknut. Znak ten zwany jest węzłem poległych, ponieważ noszą go wojownicy, mając nadzieję, że po śmierci dostaną się do Walhalii.
Postać Odyna miała duży wpływ na kształtowanie się kultury skandynawskiej. Do dziś na tamtych terenach jeden z dni tygodnia – środa – jest poświęcony temu bóstwu i zwany Onsdag: Dzień Odyna.
Grafika w nagłówku przedstawia fragment obrazu autorstwa Petera Nicolaia Arbo pod tytułem “Dziki Gon Odyna”.
