Wilczy krzyż z Fossi

W mitologii nordyckiej wilk jest symbolem zwycięstwa. Dwa wilki towarzyszyły Odynowi – ich imiona to Freki i Geri . Podobnie jak Huginn i Muninn, kruki Odyna, Freki i Geri oferowali Odynowi wiedzę. Robili to, codziennie podróżując po świecie i wracając do boga, aby donieść o nowych wydarzeniach.

Wilki Odyna również dołączały do niego na polu bitwy i były jednym z wielu nadprzyrodzonych stworzeń, które pomagały Walkiriom w transportowaniu poległych wojowników do Walhalli. W niektórych podaniach Walkirie dosiadają skrzydlatych wilków.

Ważną postacią w mitologii skandynawskiej był wilk Fenrir – jedno z trójki dzieci boga Lokiego i olbrzymki Angerbody. Był tak ogromny i niebezpieczny, że bogowie postanowili go uwięzić. Według legendy, w dzień Ragnaroku Fenrir oswobodzi się i pożre Odyna, a zostanie zabity przez syna Odyna – Widara.

U Słowian wilk był nie tylko drapieżcą, który wywoływał strach, ale również darzono go wielką czcią. Miał nawet swoje dni w kalendarzu słowiańskim, zazwyczaj w okolicy późnej jesieni i zimy, kiedy to ataki watah na domostwa były częstsze. W te dni nie można było wykonywać niektórych prac, takich jak szycie odzieży. Uważano, że ubranego w takie ubrania człowieka na pewno zaatakuje wilk. Nie można było także w te dni wypowiadać imienia zwierzęcia, jakoby miało to “wywołać wilka z lasu”.